Xалык улы - Тукай бөек,
Шигырьләре и шаян,
Аркасына паднос куеп,
Укытучысын алдаган.

Шүрәленең бармакларын
Бүрәнәгә кыстарган,
Өстәвенә син урманның
Сарыгы ди кычкырган.

Су анасы суга чумгач,
Тарагын урлап чапкан.
Тычканга да эш тапкан ул,
Чүлмәктә май атлаткан.

 
Тукай үзе хәйләкәр дә,
Батыр да булган мәгәр,
Кисекбашны тәгәрәткән,
Кабан күленә кадәр.

Тукайның һәр шигырендә
Бик тирән мәгънә ята,
Барыбызны эшкә өнди,
Гаделлекне ярата.